11 sep 2009
Ja, het is even schrikken wanneer je vanuit de verte echte geweerschoten hoort. Wanneer je tegen gehouden wordt op straat en pas door mag mits betalen, wanneer er geen elektriciteit, water, brood, melk , benzine,... meer te verkrijgen is. Als de school je dringende mails stuurt om zo snel mogelijk je kind van school te halen en iedereen in konvooi naar huis gebracht wordt... ja, dan slik je toch even. Op zich zitten we veilig, maar toch speelt alles zich af op enkele km van onze deur. Iedereen sluit zich op , ik hoop dat deze mail jullie bereikt, daar elektriciteit erg schaars is!
Bovenop heeft Maxim bilhartsia, een worm die je lichaam binnenkomt via besmet water. Maxim was op zeilkamp in mei. Sindsdien voelde hij zich erg moe en verloor hij veel gewicht.
Hij is nu op een pilkuur om deze ernstig verwoestende worm te doden. Hij klaagde van hartpijn wat de arts hier niet erg goed vond. Bij nader onderzoek woelt de worm in zijn darmen en in zijn bloedbaan. Misschien moet hij wel voor een jaar aan de pillen!! Door de rellen hier geraken we onmogelijk bij een hospitaal.Gelukkig hebben we een Hemelse Papa die hier anders over denkt!. We vertrouwen op Hem en hopen dat jullie meebidden. Ik ga nu sluiten en hoop dat jullie deze mail krijgen.
Morgen zou de ergste dag van gevechten worden, denk aan ons.
20 sep 2009
Hier keert de rust langzaam weer. Nog wat heen en weer geschreeuw tussen de verschillende partijen, maar voor de rest hebben we nu sinds gisteren weer vlot water en elektriciteit.
Maxim geneest goed van zijn vreselijke worm. Onze kids hebben het best druk op school . Ook de rellen deden hun niet goed. Kinderen werden undercover weggebracht. Ook in de bus zaten de zwarte kinderen aan de buiten zijde , de blanken aan de binnen zijde en de Aziaten plat op de grond in het gangpad. Ja we hebben best schrik gehad. Er zijn een aantal mensen uit de kerk overleden of kregen kogels dwars door de woonkamer. Maar goed, t is weer voorbij...
Voor de rest gaan onze kids uit het kamp weer naar school. De laatste loodjes en examen in december. Ze doen erg goed hun best! We zijn trots. Bovendien waren ze erg onder de indruk over de verhalen die we meebrachten uit België. Wie is mijn adoptieouder? wat doen ze voor de kost? Allemaal vragen . Heb er trouwens leuke foto s van.(probeer ze te sturen)
Toch hebben we ook een overlijden gehad. Gisteren is er tijdens het hout sprokkelen een 17 jarige jongen onder een zware boomstronk terecht gekomen. Hij overleed ter plaatse. Ik zoek met Winnie uit wat we kunnen doen en hoe we de ouders en begrafenis kunnen begeleiden.
Aan de andere kant zijn we zo gezegend. Deze week kregen we een uitnodiging van de mensenrechtenorganisatie Oeganda. Een tijdje geleden gaf ik hun een interview en foto's over de kindergevangenis. Deze keer werd er een jaarrapport gegeven over de mensenrechten in gevangenissen. We mochten plaats nemen naast hoofd leger en politie , menig minister en afgevaardigden van prominenten hier in Oeganda. Als kleine vis werden we warm onthaald. Sterker nog , mijn hele verslag met foto's was integraal overgenomen in een prachtig jaarboek. Onze kinderen hun getuigenissen werden gehoord!! TV en journalisten stelden rake vragen en de Minister kwam ons persoonlijk bedanken.... Foodstep was duidelijk de enige die zijn belofte nakwam... !! De kinderen waren zo blij. Vooral onze grote jongens verslonden de kranten en bedankten Foodstep in naam van alle kinderen. Iedereen werd er stil van en ja , ik pinkte een traan...
Het is heerlijk om af en toe een pluim te krijgen. En als je ze dan weer in uniform naar school ziet gaan op de rode aarden wegen van Oeganda, dan smelt mijn hart weer iedere keer opnieuw en opnieuw...
07 oktober 2009
Er heerst hier op het ogenblik een erge hongersnood. Al de voedselvoorraden zijn verkocht aan Sudan, waardoor de bevolking nu veel geld moet neertellen voor hun dagelijks eten. Ook onze kinderen in het kamp hadden dagen geen eten. Vele ontsnappen of lopen gewoon weg. We doen wat we kunnen en ik probeer ook hier mensen warm te maken om Foodstep te sponseren.
Morgen 08 oktober 2009 komen onze vrienden Imelda en Michel op bezoek.
We verheugen ons heel erg. Als vertegenwoordigers van Foodstep zullen ze een bezoek brengen aan onze projecten. Ze blijven hier 11 dagen en we gaan proberen hun een aangename tijd te bezorgen.
Ja, het is even schrikken wanneer je vanuit de verte echte geweerschoten hoort. Wanneer je tegen gehouden wordt op straat en pas door mag mits betalen, wanneer er geen elektriciteit, water, brood, melk , benzine,... meer te verkrijgen is. Als de school je dringende mails stuurt om zo snel mogelijk je kind van school te halen en iedereen in konvooi naar huis gebracht wordt... ja, dan slik je toch even. Op zich zitten we veilig, maar toch speelt alles zich af op enkele km van onze deur. Iedereen sluit zich op , ik hoop dat deze mail jullie bereikt, daar elektriciteit erg schaars is!
Bovenop heeft Maxim bilhartsia, een worm die je lichaam binnenkomt via besmet water. Maxim was op zeilkamp in mei. Sindsdien voelde hij zich erg moe en verloor hij veel gewicht.
Hij is nu op een pilkuur om deze ernstig verwoestende worm te doden. Hij klaagde van hartpijn wat de arts hier niet erg goed vond. Bij nader onderzoek woelt de worm in zijn darmen en in zijn bloedbaan. Misschien moet hij wel voor een jaar aan de pillen!! Door de rellen hier geraken we onmogelijk bij een hospitaal.Gelukkig hebben we een Hemelse Papa die hier anders over denkt!. We vertrouwen op Hem en hopen dat jullie meebidden. Ik ga nu sluiten en hoop dat jullie deze mail krijgen.
Morgen zou de ergste dag van gevechten worden, denk aan ons.
20 sep 2009
Hier keert de rust langzaam weer. Nog wat heen en weer geschreeuw tussen de verschillende partijen, maar voor de rest hebben we nu sinds gisteren weer vlot water en elektriciteit.
Maxim geneest goed van zijn vreselijke worm. Onze kids hebben het best druk op school . Ook de rellen deden hun niet goed. Kinderen werden undercover weggebracht. Ook in de bus zaten de zwarte kinderen aan de buiten zijde , de blanken aan de binnen zijde en de Aziaten plat op de grond in het gangpad. Ja we hebben best schrik gehad. Er zijn een aantal mensen uit de kerk overleden of kregen kogels dwars door de woonkamer. Maar goed, t is weer voorbij...
Voor de rest gaan onze kids uit het kamp weer naar school. De laatste loodjes en examen in december. Ze doen erg goed hun best! We zijn trots. Bovendien waren ze erg onder de indruk over de verhalen die we meebrachten uit België. Wie is mijn adoptieouder? wat doen ze voor de kost? Allemaal vragen . Heb er trouwens leuke foto s van.(probeer ze te sturen)
Toch hebben we ook een overlijden gehad. Gisteren is er tijdens het hout sprokkelen een 17 jarige jongen onder een zware boomstronk terecht gekomen. Hij overleed ter plaatse. Ik zoek met Winnie uit wat we kunnen doen en hoe we de ouders en begrafenis kunnen begeleiden.
Aan de andere kant zijn we zo gezegend. Deze week kregen we een uitnodiging van de mensenrechtenorganisatie Oeganda. Een tijdje geleden gaf ik hun een interview en foto's over de kindergevangenis. Deze keer werd er een jaarrapport gegeven over de mensenrechten in gevangenissen. We mochten plaats nemen naast hoofd leger en politie , menig minister en afgevaardigden van prominenten hier in Oeganda. Als kleine vis werden we warm onthaald. Sterker nog , mijn hele verslag met foto's was integraal overgenomen in een prachtig jaarboek. Onze kinderen hun getuigenissen werden gehoord!! TV en journalisten stelden rake vragen en de Minister kwam ons persoonlijk bedanken.... Foodstep was duidelijk de enige die zijn belofte nakwam... !! De kinderen waren zo blij. Vooral onze grote jongens verslonden de kranten en bedankten Foodstep in naam van alle kinderen. Iedereen werd er stil van en ja , ik pinkte een traan...
Het is heerlijk om af en toe een pluim te krijgen. En als je ze dan weer in uniform naar school ziet gaan op de rode aarden wegen van Oeganda, dan smelt mijn hart weer iedere keer opnieuw en opnieuw...
07 oktober 2009
Er heerst hier op het ogenblik een erge hongersnood. Al de voedselvoorraden zijn verkocht aan Sudan, waardoor de bevolking nu veel geld moet neertellen voor hun dagelijks eten. Ook onze kinderen in het kamp hadden dagen geen eten. Vele ontsnappen of lopen gewoon weg. We doen wat we kunnen en ik probeer ook hier mensen warm te maken om Foodstep te sponseren.
Morgen 08 oktober 2009 komen onze vrienden Imelda en Michel op bezoek.
We verheugen ons heel erg. Als vertegenwoordigers van Foodstep zullen ze een bezoek brengen aan onze projecten. Ze blijven hier 11 dagen en we gaan proberen hun een aangename tijd te bezorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten