Zaterdag, 28 februari was het dan zover. De kinderen waren vol verwachting. Ze stonden ons al van ver op te wachten. Met een team van vrijwilligers, die ik bij mekaar trommelde, gingen we een fantastische dag tegemoet. De dag ervoor waren we de lokalen komen schrobben en desinfecteren. Alles blonk als een spiegel. Hierdoor kon ons feest doorgaan in de grote zaal.
De banken werden aan de kant geschoven, slingers werden opgehangen, de muziekinstallatie met reuze luidsprekers geïnstalleerd, gitaren, drums, ...wauw! De kinderen kwamen toegestroomd. Was het dan toch waar? Hield Foodstep dan toch zijn woord? Was er echt een feest? Vol verbazing en tegelijk vol verwachting barstte het feest los: lofprijs, gebed, dans, kinderkoren, muziek, gejuich, en alleen maar blije kindersnoeten. We genoten met volle teugen !!
Na een paar uur kreeg iedereen honger. Grote ketels gevuld met het heerlijkste eten werden de keuken uitgedragen. De kinderen werden gewoon stil. Echt vlees? En rijst en aardappelen? Zelfs verse groenten en bouillon? Er vormde zich spontaan een rij. En wij deelden het voedsel uit aan de kinderen: op een schoon, nieuw bord. Ik heb nog nooit kinderen zo zien genieten!!
Nadat alle buikjes gevuld waren, startten we met de nevenactiviteiten.
De zieke en verwonde kinderen gingen naar “de ziekenboeg”. Ik vond twee artsen en twee verpleegsters om deze klus te klaren. Onze eerste-hulp koffer deed goed dienst. Kinderen met erge verwondingen kregen zelfs ter plekke een kleine ingreep. Er werden medicijnen uitgedeeld, en een medisch dossier per kind opgemaakt. Als dat geen grote stappen vooruit zijn...!!
Op een andere plek werden de haren geschoren met de nieuw aangekochte tondeuses. Trots kwamen ze hun kale koppies tonen. Lekker fris en vooral luisvrij!
De meisjes konden op een extraatje rekenen. Nieuw ondergoed en maandverband leek voor hen een geschenk uit de hemel. Ik gaf ze nog wat tips in hygiëneleer en beloofde hen iedere maand een lading verbanden te leveren. Een dikke kus werd mijn beloning....
De 400 stukken zeep leken wel klompjes goud! Eindelijk frisse kleren en een schone huid. Ze kijken uit naar de eerste regenbui om zich te kunnen wassen.
Maxim en Tra speelden samen met de oudere kinderen volleybal. Wat een plezier. Deze gevangenis begon aardig op een speeltuin te lijken.
Iemand sponsorde de 200 kinderen met verse melk. Melk ? voor de meeste onder hen was dit jaren geleden!
Opeens kwam er uit de grote zaal Afrikaanse popmuziek. Ik opende de deuren en werd spontaan uitgenodigd om met alle kids mee te dansen. Wat een lol en plezier! Niemand voelde zich meer eenzaam, ik zag alleen maar vreugde en lachende gezichten. Over de hele vallei was gejuich te horen...
Als klap op de vuurpijl, kregen we hoog bezoek. Miss Oeganda 2009 wandelde zomaar binnen. Het dak ging eraf! De kinderen waren door het dolle heen.
Samen op de foto. Een vuil straatkind met het mooiste meisje uit Oeganda. Ik moest vaak slikken, maar zij vonden het geweldig Ze beloofde om de miserie hier in de media te brengen. Misschien zelfs te sponsoren. Toen ze wegreed zag ik zelfs bij een Miss tranen!
Moe maar voldaan, hebben we de auto’s ingeladen. Iedereen helpt. Knuffels en hugs werden uitgedeeld. We beloven om dit vaker te doen. In ieder geval zal er elke week, samen met mij, een verpleegster meereizen om de zieken op te volgen. Winnie, de sociale werkster, zal een vaste werkkracht worden bij Foodstep.
Ik besef dat we dit nooit konden doen zonder de sponsoring van vele, vele lieve mensen. De kinderen zijn jullie erg dankbaar. Bedankt voor de tondeuses, de ballen, alle medicatie, de maandverbanden,de zeep,de bekers en borden, het poetsgerief, de benzine, de sponsoring voor Winnie, het overheerlijke feestmaal, en niet te vergeten: het sponsorgeld voor de kinderen die volgende week naar school kunnen dankzij vele goede harten uit België en Nederland.
Foodstep is goed bezig! Ik voel het, ik weet het, en ik zie het!!!
Dikke kus van mij ... Emmanuel, Isaak, Luke, Shakira, Peter, Winnie, Sara, Ivan, Sam, Paul, Regan, Royce, Elisabeth, Sunday, Daniella, Kevin,… en alle andere kinderen uit Kampiringiza, de kindergevangenis van Oeganda
Nadat alle buikjes gevuld waren, startten we met de nevenactiviteiten.
De zieke en verwonde kinderen gingen naar “de ziekenboeg”. Ik vond twee artsen en twee verpleegsters om deze klus te klaren. Onze eerste-hulp koffer deed goed dienst. Kinderen met erge verwondingen kregen zelfs ter plekke een kleine ingreep. Er werden medicijnen uitgedeeld, en een medisch dossier per kind opgemaakt. Als dat geen grote stappen vooruit zijn...!!
Op een andere plek werden de haren geschoren met de nieuw aangekochte tondeuses. Trots kwamen ze hun kale koppies tonen. Lekker fris en vooral luisvrij!
De meisjes konden op een extraatje rekenen. Nieuw ondergoed en maandverband leek voor hen een geschenk uit de hemel. Ik gaf ze nog wat tips in hygiëneleer en beloofde hen iedere maand een lading verbanden te leveren. Een dikke kus werd mijn beloning....
De 400 stukken zeep leken wel klompjes goud! Eindelijk frisse kleren en een schone huid. Ze kijken uit naar de eerste regenbui om zich te kunnen wassen.
Maxim en Tra speelden samen met de oudere kinderen volleybal. Wat een plezier. Deze gevangenis begon aardig op een speeltuin te lijken.
Iemand sponsorde de 200 kinderen met verse melk. Melk ? voor de meeste onder hen was dit jaren geleden!
Opeens kwam er uit de grote zaal Afrikaanse popmuziek. Ik opende de deuren en werd spontaan uitgenodigd om met alle kids mee te dansen. Wat een lol en plezier! Niemand voelde zich meer eenzaam, ik zag alleen maar vreugde en lachende gezichten. Over de hele vallei was gejuich te horen...
Als klap op de vuurpijl, kregen we hoog bezoek. Miss Oeganda 2009 wandelde zomaar binnen. Het dak ging eraf! De kinderen waren door het dolle heen.
Samen op de foto. Een vuil straatkind met het mooiste meisje uit Oeganda. Ik moest vaak slikken, maar zij vonden het geweldig Ze beloofde om de miserie hier in de media te brengen. Misschien zelfs te sponsoren. Toen ze wegreed zag ik zelfs bij een Miss tranen!
Moe maar voldaan, hebben we de auto’s ingeladen. Iedereen helpt. Knuffels en hugs werden uitgedeeld. We beloven om dit vaker te doen. In ieder geval zal er elke week, samen met mij, een verpleegster meereizen om de zieken op te volgen. Winnie, de sociale werkster, zal een vaste werkkracht worden bij Foodstep.
Ik besef dat we dit nooit konden doen zonder de sponsoring van vele, vele lieve mensen. De kinderen zijn jullie erg dankbaar. Bedankt voor de tondeuses, de ballen, alle medicatie, de maandverbanden,de zeep,de bekers en borden, het poetsgerief, de benzine, de sponsoring voor Winnie, het overheerlijke feestmaal, en niet te vergeten: het sponsorgeld voor de kinderen die volgende week naar school kunnen dankzij vele goede harten uit België en Nederland.
Foodstep is goed bezig! Ik voel het, ik weet het, en ik zie het!!!
Dikke kus van mij ... Emmanuel, Isaak, Luke, Shakira, Peter, Winnie, Sara, Ivan, Sam, Paul, Regan, Royce, Elisabeth, Sunday, Daniella, Kevin,… en alle andere kinderen uit Kampiringiza, de kindergevangenis van Oeganda
1 opmerking:
Dag familie Steurbaut,
Ik dacht wel dat ik jullie nog wel eens tegen het lijf zou lopen (al is het nu virtueel). Fijn dat jullie het zo goed maken. Prachtig project ook. Gelukkig zijn er nog mensen met een groot hart.
Groeten uit Leuven,
Ramon
Een reactie posten